იანვარი – Inception
ზუსტად ერთი წლის წინ ჩემს ჯაბახანა კომპიუტერს ვარეფრეშებდი და თითქმის არარსებული საახალწლო განწყობის შექმნას ვცდილობდი.
საახალწლო დღეებმა და ეიფორიამ უცებ ჩაიარა, ჩემი ახალი წელი კი 7 იანვარს დადგა. IUCN-დან დამირეკეს და მითხრეს რომ Best Green Blogger გავხდი და ამის აღსანიშნავად Dell-ის შესანიშნავ ნოუთბუქს მაჩუქებდნენ. თვე თვალისდახამხამებაში გავიდა. წარმატებით განებივრებული თებერვალს ახალი პროექტით შევხვდი.
...Be Happy
თებერვალი – რა მინდოდა წვენებში
თებერვალი დატვირთული იყო. ერთი საგამოძიებო პროექტი ავიღე და მთელი თვე იმერეთის მასშტაბით დევნილებს ვხვდებოდი. კოლექტიურ ცენტრებში დავდიოდი და მათ პრობლემებს ვეცნობოდი. თვის ბოლოს პროექტი დასრულდა და შემომთავაზეს ერთ-ერთ რეგიონულ ტელევიზიაში დარჩენა და ნიუსებზე მუშაობა. დავრჩი.
სანამ მიწაზე მყარად დადგები...
მარტი – “ქურდებს სიცოცხლე, ბოზებს სიკვდილი”
ტელევიზიაში ზუსტად სამი კვირა ვიმუშავე. ქუთაისის ოპერის თეატრის სცენაზე ზაზა ბურჭულაძის ეპატაჟური გამოსვლა ჩემი ტელევიზიიდან წამოსვლის საბაბი გახდა. რას გავაკეთებდი დროის უკან დაბრუნება რომ შემეძლოს? ალბათ არც არაფერს განსხვავებულს იმისგან როგორც მოვიქეცი. მაქსიმუმ ერთი ადამიანისთვის შემეძლო მეთქვა დამატებით სიუჟეტის იუთუბზე ატვირთვამდე.
ალბათ არ დავპოსტავდი ფეისბუქზე. იმიტომ რომ საკუთარ თავზე არ გამომეცადა რას ნიშნავს როცა ჟურნალისტები ფაქტებს წაღმა-უკუღმა ისე ატრიალებენ რომ საკუთარი სიმართლის დაჯერება შენც გიჭირს. და ამბავს, რომელიც გადაგხდა ვეღარ ცნობ.
თუმცა არაფერს არ ვნანობ. არც ჩემს ემოციურ ფონზე მიღებულ გადაწყვეტილებას ტელევიზიიდან წამოსვლის შესახებ. ვერ ვიტან როცა მიყვირიან და ვერ ვმუშაობ ასეთ ადამიანებთან. მით უმეტეს თუ არ დაგიმსახურებია.
მიუხედავად ყველაფრისა დღეს იმ ადამიანებთან ნორმალური ურთიერთობა მაქვს. უმადური არ ვარ და ცუდ რაღაცებთან ერთად კარგის დანახვაც შემიძლია.
არაფერი არ მთავრდება, გრძელდება... მთავარია გაგრძელება შეძლო
აპრილი – დიდი დეპრესია
აპრილი იყო ყველაზე რთული პერიოდი ჩემს ცხოვრებაში. 25 წელი რაც არ მიტირია, აპრილში ვიტირე. უსამართლობამ, გაუტანლობამ, ერთ დროს ძვირფასი ადამიანების ღალატმა დამთრგუნა. განსაკუთრებით მძიმე იყო 19 აპრილი. ჩემი დაბადების დღე.
თუმცა ყველაზე მძიმე წუთებშიც კი არ დამიკარგავს იმედი. რომ ყველაფერი დროებითია და ყველაფერი შეიცვლება. შეიცვალა კიდეც.
Save me...
მაისი – Never Give Up!
გადამწყვეტი ეტაპი იყო. შევავსე რამდენიმე აპლიკაცია და ქვეყნიდან წასვლა მტკიცედ გადავწყვიტე. საჭირო საბუთების დიდი ნაწილი უკვე მზად მქონდა. თუმცა ერთმა ზარმა ყველაფერი შეცვალა.
Never give up!
ივნისი – ბედნიერი მოხეტიალე
ივნისი როგორ გავიდა არ მახსოვს. უამრავი რამ მოვასწარი სულ რაღაც 30 დღეში. ვიყავი ბელორუსში, სადაც დრო ფანტასტიურად გავატარე. ჩავატარე ორი ტრენინგი, ვიყავი Georgia Blogger Day 2011-ის მონაწილე, ჩემი გეოგრაფი მეგობრების წყალობით სამეგრელოს კანიონები ავითვისე. მივიღე შემოთავაზება უნივერსიტეტიდან.
Happy...Happy... Happy
ივლისი – გაურკვევლობა
ერთ დღეს ჩემმა ფრენდმა ფეისბუქზე ერთი ვაკანსიის შესახებ დაპოსტა. CV გავუგზავნე და ეს ფრენდი ახლა ჩემი რედაქტორია. თუმცა მანამდე იყო გაურკვეველი პერიოდი. როცა არ ვიცოდი გახდებოდა თუ არა ფრენდი რედაქტორი. და ამ გაურკვევლობაში, რადიოდან შემოთავაზება მივიღე, რომელსაც რა თქმა უნდა დავთანხმდი. პროექტი წარმატებით განხორციელდა. პრეზენტაცია 2012 წლის იანვარშია დაგეგმილი და ერთი სული მაქვს როდის ვნახავ საბოლოო პროდუქტს. ჰო ივლისში კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი რამ მოხდა. ცხოვრებაში პირველად გავმართე აქცია. ფოტოგრაფების მხარდამჭერ აქციას ვგულისხმობ. ქუთაისში აქციას ორგანიზება მე და ჩემმა მეგობარმა თეო ხარაბაძემ გავუწიეთ.
We can...
აგვისტო – “რა გაგიკეთებია სამშობლოსთვის?”
აგვისტოდან ახალი სამსახური მაქვს. http://www.icmm.ge – ეს არის ჩემი შეყვარებული, შვილი, ჩემი სამსახური, პირადი ცხოვრება და საერთოდ ყველაფერი ბოლო 5 თვის მანძილზე. მიუხედავად იმისა რომ ბევრი სირთულე გავიარე, ყოველ დილით სარკეში ჩემს თავს ვუმტკიცებ და ვამბობ “I Love My Job”. შენ რა გაგიკეთებია სამშობლოსთვის? – ეს კითხვა ერთმა ქართველმა ჩინოვნიკმა დამისვა. სამწუხაროდ ფულის კეთება და ლუდის ხარშვა არ ვიცი. რაც შეეხება ჩემს საქმეს პატიოსნად ვაკეთებ. გმირობას ნუ მომთხოვთ. ვერ და არ ვიქნები გმირი.
რა გაგიკეთებია სამშობლოსთვის?
სექტემბერი – ქაოსი
მუშაობა, მუშაობა, მუშაობა, სამსახური, სამსახური, სამსახური. თემები – გაჭირვებულები, გაღატაკებულები. ურთულესი თვე იყო. რამდენიმე მნიშვნელოვანი თემა მქონდა სექტემბერში. ვეძათხევის სკოლა, რომელიც ქოხში იყო განთავსებული სრულიად ქართულმა საინფორმაციო სივრცემ ატრიალა. სამწუხაროდ ცოტა დაინტერესდა თავად ვეძათხეველების ბედით. უღატაკესი სოფლის უღატაკესი მოსახლეობა დღემდე ითხოვს დახმარებას, მაგრამ პატრონი ჯერ არ გამოჩენიათ.
Nata and me worked 🙂
ოქტომბერი – მუშაობა Present Continuous
სექტემბრის მსგავსად რთული თვე იყო.
სტატიები…
ნიუსები…
სტატიები…
ნიუსები… ნიუსები… ნიუსები..
შრომამ მოკლა ადამიანი კი არადა...ჩიტი!
ნოემბერი – Sweet November
ყველაზე ტკბილი ნოემბერი. მოვიარე ფშავ-ხევსურეთი. ვიყავი ცარიელ, მიტოვებულ სოფლებში. გავიცანი ძალიან კარგი და საყვარელი ხალხი. ამაყი ხევსურები, თბილი ფშავლები, გადარეული მთიულები. შეიძლება ითქვას საუკეთესო დრო იყო ბოლო 5 თვის მანძილზე. მხიარული, სევდიანი, სამახსოვრო.
დეკემბერი – “Jackub! – Gela will Kill Me!”
ვებს ნერვები შევწირე.
გასულმა ერთმა თვემ ერთ რამეში დამარწმუნა. ყველაზე რთულია როცა ორ ადამიანს შორის დგახარ. მით უფრო თუ ამ ორი ადამიანიდან ერთი საშინლად ზარმაცია და მეორე საშინლად მომთხოვნი. და საბოლოოდ იჭყლიტები შენ. თუმცა რამდენიმე უძილო ღამის შემდეგ ყველაფერი დალაგდა. მე არ მოვკვდი. ისინიც რაღაცაზე შეთანხმდნენ, მკითხველს კი აქვს http://www.icmm.ge.
ღრრრრრრრ
ბოლო ერთი კვირა
კვირას ორ მეგობართან ერთად ელვისში დავაღამე. გრანდიოზული გეგმები გვაქვს. მიუხედავად იმისა რომ არ გვაქვს ფული, ერთ საინტერესო პროექტს მაინც ვიწყებთ.
ორშაბათს მთელი დღე ვწერე… ძველი ვალები მქონდა რედაქტორთან და უკლებლივ ჩავაბარე ყველა სტატია:)
სამშაბათსაც ვწერე…
დღეს თიანეთში ვიყავი ანუ ხეტიალი 2011 წარმატებით დავაგვირგვინე:)
Today is sad day....
ხვალ ისევ უნდა ვწერო.
პარასკევს სახლში მივდივარ.
შაბათს ჩემებს ვნახავ, თუმცა ყველას ერთად ალბათ საახალწლო სუფრასთან შევხვდები.
ასეთი იყო ჩემი ბოლო ერთი წელიწადი.
2012 ერთი სურვილი მაქვს.
“მქონდეს Nikon D7000 და მინდა ვიყო nature and wildlife photographer -ი.
რაც მინდოდა ყველაფერი მაქვს ამ ეტაპზე. ახლა ეს მინდა და ესეც მექნება კი არადა გავხდები 🙂
მოხეტიალეს 緑 ბლოგი 