ასე ზრუნავენ კახეთში გარემოზე.
კახეთი, ველისციხის მთები
ფოტო:თემურ გუგუშვილი
Tag Archives: დაცვა
როგორ გვესმის სოლიდარობა
პოსტის წაკითხვამდე მიაქციეთ ყურადღება:
“ეს არის პირადი ბლოგი, სადაც ვწერ ჩემს პირად შეხედულებებს ამა თუ იმ საკითხთან დაკავშირებით.”
აქცია ფოტორეპორტიორების მხარდასაჭერად
გუშინ ქუთაისელმა ჟურნალისტებმა, ბლოგერებმა და სამოქალაქო საზოგადოების წარმომადგენლებმა ფოტორეპორტიორების მხარდასაჭერად ქუთაისის სამხარეო ადმინისტრაციის შენობის წინ აქცია გავმართეთ.
მთავარი მოთხოვნა:
მოხსენით გრიფი “საიდუმლო” ფოტოგრაფების საქმეს
მდუმარე აქცია სულ რაღაც ნახევარ საათს გაგრძელდა. სიმბოლურია, მაგრამ ფოტოგრაფების მხარდამჭერ აქციაზე არცერთი ქუთაისელი ფოტოგრაფი არ მოსულა. მიზეზი ჩემთვის უცნობია, თუმცა ინფორმაცია აქციის შესახებ უმრავლესობას ჰქონდა.
სოლიდარობის აქციას კითხვის ნიშანი დაუსვა გიორგი ხასაიამ თავისი პლაკატით.
“თავისუფლება ანჯელა დევისს”.
რაღაცაში ვეთანხმები გიორგი, რაღაცაში არა. აბსურდისტანში ვცხოვრობთ დიდი ხანია, თუმცა ვფიქრობ, პროტესტს ყოველთვის აქვს აზრი.
გუშინდელი აქცია ჩემთვის რამდენიმე რამის გამო იყო მნიშვნელოვანი.
ერთი ის რომ თურმე ამ ქალაქში რაღაცის გაკეთება შესაძლებელია. ვიღაცას, საზოგადოების სულ მცირე ჯგუფს მაინც აქვს რაღაცის მიმართ პროტესტი და ინდიფერენტული მასისგან განსხვავებით, ცდილობს საკუთარი დამოკიდებულება გამოხატოს.
მეორე მნიშვნელოვანი რაც დავინახე ეს ჟურნალისტების დამოკიდებულება იყო. (მადლობა “ახალ გაზეთს” “პს”-ს, “მეგა ტვს”, რადიო “ძველ ქალაქს”, “მაესტროს”,”ალია-ჰოლდინგს”, “რიონს”, “ETV”- ს და ყველა იმ ადამიანს ვინც გუშინ აქციაზე მოვიდა).
მორალის კითხვას არავისთვის არ ვაპირებ, თუმცა ერთია. როცა შენს კოლეგებს (ფოტორეპორტიორებს) მხარდაჭერა სჭირდებათ, ვფიქრობ არაკოლეგიალურია მოვლენებისგან განზე გადგომა.
ქუთაისის ადგილობრივ თვითმმართველობას ერთი მახინჯი ტრადიცია აქვს. წელიწადში ერთხელ,21 მარტს, ჟურნალისტურ თავყრილობას აწყობს და ხელისუფლება და ჟურნალისტები ერთად ქეიფობენ. როგორც წესი ასეთ ღონისძიებას ჟურნალისტთა კორპუსი მთელი შემადგენლობით ესწრება. მინიმუმ 60-70 ჟურნალისტი. თუმცა ეს ხალხი არასდროს ჩანს იქ, სადაც საკუთარი აზრის გამოხატვაა საჭირო. მაგალითად გაზეთ “ბათუმელების” მხარდასაჭერი აქციის გახსენებაც საკმარისია. 20 ადამიანი ძლივს შევგროვდით მაშინ. ბოდიში რა მეგობრებო, თქვენს თბილ სავარძლებს უნდა შევეხო. საოცარია, როცა გაწყობთ ჟურნალისტები ხართ (მაგალითად როცა ვინმე უნდა დააშინოთ, “შენ მე ვიღაცა ხო არ გგონივარ, გავალ აქედან და ისეთ დავწერ შენზე ბოდიშებს მომიხდიო”) და როცა არ გაწყობთ არ ხართ. გუშინ ერთმა მეგობარმა ჟურნალისტმა რჩევა მომცა. თუკი ოდესმე გადაწყვეტ მსგავსი აქციის ორგანიზებას, აუცილებლად აღნიშნე რომ აქციის დასასრულს “ფურშეტი” იქნება და მოვლენო.
ვიცი არ გესიამოვნებათ ამის წაკითხვა, მაგრამ ვერაფრით დაგეხმარებით. უკვე დავწერე. თუ რამე ცივი წყალი შემიძლია გირჩიოთ. საერთოდაც სანამ ჩემსკენ თითს გამოიშვერთ და რჩევა-დარიგებებს მომცემთ – რას ნიშნავს კოლეგიალობა და რატომ არ უნდა გამოიფინოს ჭუჭყიანი თეთრეული, მანამდე იქნებ დაფიქრდეთ თქვენ თუ გესმით საერთოდ ამ სიტყვის მნიშვნელობა. ეს პოსტი მხოლოდ პასუხია თქვენს არაკოლეგიალურობაზე (ოღჩ რა საშინელი სიტყვაა:).
საერთო ჯამში აქცია ნორმალური გამოვიდა. ფოტოგრაფების მხარდაჭერის გარდა, აქციაზე ერთი ფაქტის დემონსტრირებაც მოვახდინეთ: ქუთაისი ცოცხალია, სუნთქავს და ამ ქალაქშიც ცხოვრობენ ადამიანები ვისთვისაც ყველაფერი სულერთი არაა.
თუმცა მთავარი კითხვა დამრჩა პასუხგაუცემელი: რა აცინებდა ქუთაისის მერს გიორგი თევდორაძეს და მის პრესმდივანს. აქციის დასასრულს ეს წყვილი ქუთაისის მერიის აივანზე გამოჩნდა და გულიანად ხარხარებდა.
რა გაცინებდათ, გვითხარით, ჩვენც გავიცინებთ…
World Oceans Day
დღეს მსოფლიო მსოფლიო ოკეანის დაცვის საერთაშორისო დღეს აღნიშნავს.
რეკომენდირებული პოსტები:
1. World Oceans Day: A Wary Celebration
მოხეტიალეს 緑 ბლოგი 